23
“Lieverd,” had het aan de telefoon geklonken, “Papa ligt op de grond en ik krijg hem niet wakker.” De wekker vertelde dat het 5 uur in de ochtend was. Onmiddellijk had Suzanne begrepen wat hier aan de hand moest zijn, en dat haar licht dementerende moeder de situatie niet kon inschatten. Gelukkig woonden haar ouders dichtbij en ze ging gelijk naar hen toe.
Bij haar ouders aangekomen trof ze aan wat ze vreesde. “Mam”, zei ze, “ga even zitten, ik moet je iets vertellen…”
Enkele uren later kijken Suzanne, haar broer Martin en ik naar hun overleden vader. Moeder zit in de kamer en praat met de dominee, die geduldig haar favoriete psalm voor de vijfde keer aanhoort.
“De Heer is mijn Herder, dominee, psalm 23, kent u die?”
Vader was hartpatiënt en had een vervelend kuchje gekregen. De coronatest was positief geweest. Wonderlijk genoeg was de test van moeder wel negatief. Een hartstilstand, had de dokter gezegd. Door het vele hoesten was zijn hart overbelast geraakt.
“Zo wil ik me pa niet herinneren”, zegt Martin en wijst naar de vlekken in het gezicht van zijn vader.
“Maar daar kunnen we iets aan doen”, zeg ik, “en dan kunnen we er gelijk voor zorgen dat ook het virus wordt uitgeschakeld. Wel zo veilig…” En ik vertel hen over de lichte balseming. “Met koelen blijft het virus tot enkele dagen actief en lopen we het risico dat vlekken bij jullie vader erger worden. In dat geval moeten we voortijdig de kist sluiten. Met de lichte balseming is direct na de behandeling het virus niet meer actief. En ook de vlekken in het gezicht worden veel minder, vaak verdwijnen ze zelfs.” Suzan aarzelt nog, maar Martin is overtuigd en dan stemt ook Suzan in.
“Schat, ken je psalm 23? Dat is toch zo’n mooie psalm…”
Als ik enkele dagen later langskom voor mijn dagelijkse bezoek, tref ik Martin bij zijn moeder. Ze zit in de stille kamer waar haar man ligt opgebaard. Ze pakt zijn hand en leest hem voor: “Schat, ken je psalm 23? Dat is toch zo’n mooie psalm…”
Naast me slaakt Martin een diepe zucht. “We zijn zo blij met de balseming, het is zoveel beter voor mam. Maar het lijkt of het overlijden van pa niet tot haar doordringt…”
Op de dag van de uitvaart preekt de dominee over psalm 23, want daar zal de weduwe veel steun aan hebben, zo verwacht hij.
Hij heeft gelijk. Na de dienst loopt ze op hem af en dankt hem hartelijk voor de mooie preek. De tranen staan in haar ogen als ze zegt: “Psalm 23 is mijn favoriete psalm, ik heb er altijd zoveel aan.” Ze pakt zijn hand en dankt hem nogmaals voor zijn troostende woorden.
Martin knikt even in mijn richting. Het overlijden van haar man lijkt nu toch tot zijn moeder te zijn doorgedrongen.
Dan draait ze zich om naar Suzanne en Martin en zegt: “Waar blijft papa toch?”
Dirk Timmer
Via Humana Uitvaartverzorging. Ook gespecialiseerd in zorg voor dementerende nabestaanden.
